Een oude maar niet verouderde zonde

"De oorblazer scheidt de voornaamste vriend"
Spreuken 16:28

Een oude maar niet verouderde zonde. Niemand vindt het een lekker gevoel wanneer
je in je oor geblazen wordt. Het doet je rillen en terugdeinzen. In deze spreuk gaat het ook
over oorblazen. Wat wordt daar eigenlijk mee bedoeld? Oorblazen waardoor er scheiding
ontstaat, zelfs tussen de beste vrienden? In dit gedeelte gaat het over dwaze sprekers.
Het gaat over mensen die door hun verhalen allerlei problemen veroorzaken. In het 27e
vers wordt gesteld, dat een nietswaardige man uit is op onheil: "Een Belialsman graaft
kwaad; en op zijn lippen is als brandend vuur". Zo iemand wil niet anders dan
verkeerde dingen. Wat over zijn lippen komt, is als verzengend vuur. Kenmerkend voor zo'n
valsaard is dat hij twist veroorzaakt: "een verkeerde man zal krakeel (twist, ruzie)
inwerpen" (vers 28). Direct hierop volgt de spreuk over de oorblazer, die de voornaamste
vrienden scheidt. Het is duidelijk dat de oorblazer tot slecht gezelschap gerekend moet worden.
Hij staat in hetzelfde rijtje als de Belialsman, een verkeerd man en een man des gewelds.
Bij oorblazen denken we aan het oor. Een bijzonder deel van ons lichaam. God heeft de
mens het oor geplant. De goede Schepper gaf ons zo de mogelijkheid om te horen. Op die
manier is er de mogelijkheid om te communiceren, om te spreken en te luisteren.
Het oor is als het ware een poort, waardoor geluiden en stemmen bij ons binnenkomen.
Wat zit het oor knap in elkaar. We kunnen er niet alleen harde geluiden mee horen, maar
ook zachte geluiden als een zuchtje wind of een fluisterende stem.
Aan dat laatste moeten we juist in deze spreuk denken. Oorblazen is fluisteren bij het
oor. Fluisteren is iets intiems. Je moet immers heel dicht bij de ander komen om iets in het oor te
fluisteren. Een ander heeft niets te maken met wat je elkaar influistert. Geliefden fluisteren elkaar warme en blijde dingen in het oor. Zo deel je met elkaar het geheim van de liefde.
Maar er is ook een ander soort fluisteren. Een goddeloos en onheilig fluisteren. Juist dat negatieve gefluister draagt de naam "oorblazen". De eerste en tegelijk vreselijkste oorblazer is de duivel. Denk eens aan zijn optreden in het verloren Paradijs. Daar zien we hem bezig als de oorblazer, die scheiding maakt tussen de beste vrienden. Daar klinkt het gefluister van de oorblazer in de oren van Eva: "Maar Godweet, dat ten dage als gij daarvan eet, zo zullen uw ogen geopend worden en gij zult als God wezen, kennende het goed en het kwaad". Dat duivelse oorblazen scheidde de mens van
Zijn God en Maker. Het vervreemdde ons van het leven en de zaligheid. Bracht ons onder de
vloek en in de dood. De band van leven en vrede met God werd er door verbroken.
Deze verwoestende praktijk van de duivel wordt driftig door de gevallen mens voortgezet.
Tegenwoordig spreken we niet meer van oorblazen, maar van roddel. De oorblazer is
de roddelaar, die bij de duivel in de leer is geweest. Hij is besmet, letterlijk besmet, met
de praktijken van degene, met wie hij omgaat. Zulk soort mensen laten in hun leven
zien, dat ze veel de mond van de duivel aan hun oor hebben. Ze hebben het gesis van de
oude slang in hun oren en het slangenvenijn zit onder hun lippen. Bedenk dat roddel en
kwaadspreken tot het terrein van de slang behoren. Oude zonden maar helaas niet
verouderde zonden. Praten achter de rug van anderen om, mensen tegen elkaar uitspelen,
even net een andere draai aan een gebeurtenis geven...wat is het zaad van tweedacht en verdeeldheid snel gezaaid. Het maakt zelfs scheiding tussen goede vrienden. Het voedt achterdocht en beschadigt het vertrouwen. Tegen dit duivelswerk is maar één remedie, namelijk de werken van Jezus! Want Hij kwam om de werken van de duivel te verbreken.

Ds. W. Harinck